Istnieją satelity: ISS, satelity telekomunikacyjne, satelity GPS, ...

Odległość do horyzontu silnie zależy od wysokości, na której znajduje się obserwator.

Odległość do horyzontu słabo zależy od warunków atmosferycznych (przynajmniej dla nisko znajdujących się obserwatorów)

Niebo (gwiazdy) da się zmapować na sferze (sfera niebieska).

Istnieją na niebie, po jego przeciwnych stronach, dwa nieruchome punkty: północny i południowy biegun niebieski. Północny jest widoczny tylko z miejsc na północ od równika, południowy - przeciwnie.

Fazy Księżyca zależą jedynie od kąta między Słońcem a Księżycem na sferze niebieskiej.

Cień na Księżycu podczas jego zaćmień ma okrągły kształt, niezależnie od dokładnych pozycji Słońca i Księżyca. Zawsze podczas zaćmienia Księżyca Słońce jest po przeciwnej stronie nieba, niż Księżyc, co sugeruje, że cień na Księżycu jest cieniem rzucanym przez Ziemię.

Księżyc i Słońce nie zmieniają swojego rozmiaru kątowego na niebie w trakcie dobowej "wędrówki" (co sugeruje, że są zawsze we w miarę stałej odległości od obserwatora).

Daleka obserwacja Schneebergu z Pradziada jest zgodna z widokiem oczekiwanym na Ziemi kulistej, a niezgodna z widokiem na Ziemi płaskiej.

Obserwacja gór w Nowej Zelandii jest zgodna z widokiem oczekiwanym na Ziemi kulistej, a niezgodna z widokiem na Ziemi płaskiej.

Odległe obiekty (np. statki) znikają za horyzontem, zaczynając od dołu.

Widok Tatr z Podkarpacia jest zgodny z widokiem oczekiwanym na Ziemi kulistej, a niezgodny z widokiem na Ziemi płaskiej.